|
w Białej Wodzie warto podjechać kawałek rowerem, jest to nieoceniona pomoc przy powrocie po dużej wyrypie...   na progu Doliny Kaczej  Dolina Kacza w całej okazałości - nasz filar w słońcu  nieco problematyczne obejście Kaczego Stawu z prawej strony, chyba lepiej byłoby z lewej  sciana Kaczego Mnicha  Kaczy żleb ma tutaj dwie odnogi, my idziemy prawą  wszystko się tutaj sypie   już prawie pod ścianą, widać trawiasty zachód idący skośnie w lewo i zakończony siodełkiem - to będzie nasz drugi wyciąg  najpierw skalne a potem trawiaste zacięcie prowadzące na trawiastą platformę to start naszej drogi  startujemy!  napotkany hak upewnia nas że dobrze idziemy  tak zaczyna się drugi wyciąg, wspinanie latem po stromych trawach to nie jest moja ulubiona dyscyplina  widać siodełko na filarze i skalną ściankę pod nim  po dotarciu na siodełko widać drugie trawiaste siodełko do którego docieram już na na lotnej  do drugiego siodełka trawy jest więcej niż skały, a asekuracja miejscami problematyczna  za drugim siodełkiem Mariusz przejmuje prowadzenie, bezskutecznie szukamy "wielkiego uskoku filara" z opisu WC traktując widoczny z prawej jako mały i pomijamy go łatwym terenem z lewej strony  drugi wyciąg Mariusza być może widoczny uskok to drugi "wielki uskok" wg WC, my go obeszliśmy niezgodnie z opisem od lewej  trzeci wyciąg Mariusza skała robi się lita, a traw już mniej niż na początku  jest nieznośnie ciepło, idąc północną ścianą (a tak naprawdę północno-wschodnią) spodziewaliśmy się przyjemnego chłodu i cienia tymczasem trafiliśmy na wyjątkowo gorący dzień, a filar nie daje osłony przed słońcem  po trzecim wyciągu Mariusza zmieniamy się na prowadzeniu  w jednym wyciągu docieram do krawędzi filara  widoki w kierunku Gerlacha i Zasłonistej Turni  dalsza część filara wygląda łatwo, generalnie trzymamy się ostrza   wspinanie jest łatwe, a skała bardzo fajna   jeden z wyciągów na ostrzu przedłużam lotną  po moich trzech wyciągach Mariusz przejmuje prowadzenie    słońce już jakiś czas temu schowało się za chmury, zbiera się na burzę, a do szczytu jeszcze daleko...  z grani wyróżniają się Batyżowiecki i Kaczy  stanowisko na platformie z trawą  tutaj wspomniana wyżej trawa   tu jeszcze wygląda groźnie  ale chwilę później już widać że burza ominęła nas bokiem :)   stanowisko pod uskokiem Rumanowej Turniczki   Rumanowa Turniczka - panorama 360 stopni - kliknij aby powiększyć  po minięciu turniczki wchodzimy w kopułę szczytową widoczne trzy wierzchołki Rumanowego   Mariusz na turniczce  stoję przed czwórkową ścianką, nade mną "graniastosłup" z opisu  ścianka pokonana, jestem na lewej ścianie filara     wreszcie ostatni wyciąg, rysa i komin (IV) wyprowadzający na taras szczytowy  ten komin wydał mi sie trudniejszy niż IV, chyba forma słaba;)  komin z góry  szczytowanie (SW wierzchołek)  żeby nie było że wycof z grani - udaję się jeszcze na główny wierzchołek - zdjęcie z Gankiem w tle :)  schodzimy, mniej więcej z tej wysokości trawersujemy zbocza Ganku, aż do Rumanowej Przełączki  na trawersie  Bartkowa Turnia z Bartkowej Przełączki  okazało się że Bartkową Turnie wygodniej ominąć dołem (nie trzeba iść przez B.Przełączkę) wygodnym trawersem (scieżka, kopczyki) z Rumanowej Przełęczy natomiast zajęło nam trochę czasu żeby z tej ścieżki znaleźć przejście na taras Galerii Gankowej (trzeba trochę podejść)  na tarasie Galerii  schodzimy znaną nam już ścieżką  gdzieś po stronie Doliny Kaczej  charakterystycznę przejście na stronę doliny Ciężkiej  na Pustej Ławce podejmujemy kiepską decyzję - zamiast do Ciężkiej schodzimy do Kaczej, wydawało się że tak będzie bliżej do szlaku, niestety do wody jest dalej   paskudny żleb, dość stromo, wszystko tu jedzie, a do wody jeszcze daleko do Kaczego Stawu dochodzimy już w zupełnych ciemnościach o suchych pyskach dolną część Białej Wody ratują zostawione w krzakach rowery :)  lewy filar Rumanowego to droga na którą Mariusz już dawno mnie ciągnął, ja chyba potrzebowałem czasu żeby do tej drogi dojrzeć dolna cześć aż do drugiego siodełka ma zdecydowanie zimowy charakter - jest to wspinanie po stromych trawach przetykanych kruchą skałą (słabo z asekuracją), natomist powyżej z każdym wyciągiem skała robi się coraz lepsza, trawy coraz mniej, a widoki lepsze zejście do Białej Wody jest długie i skomplikowane (warto znać zejście z Galerii Gankowej) na temat drogi warto przeczytać opinię Grzegorza Folty zamieszczoną na forum wspinanie.pl |